ÜBAB:
(Ar.) Er. -
Şiddetli, taşkın sel suyu.
ÜBABE:
(Ar.) Ka. - (bkz. Übab).
ÜBEY:
(Ar.)
Er.
- Sahabedendir.
Übey b. Ka'b.
ÜBEYDULLAH:
(Ar.) Er. - Allah'ın
kulu.
ÜBEYD:
(Ar.) Er. Köle, kölecik, kul.- Türk dil
kuralına göre "d/t" olarak
kullanılır.
ÜBEYDE:
(Ar.) Ka. - (bkz. Übeyd).
ÜBHET:
(Ar.) Er. - Büyüklük, ululuk.
ÜÇEL:
(Tür.) 1. Yüce, yüksek. 2. Arka. - Erkek ve
kadın adı olarak kullanılır.
ÜÇER:
(Tür.) Er. - Üç er.
ÜÇGÜL:
(Tür.) Ka. 1. Yaban yoncası. 2. Üç gül.
ÜÇOK:
(Tür.) Er. - Oğuz destanına göre
sol kolda bulunan 12 Oğuz boyuna verilen ad.
ÜFTADE:
(Fars.) Ka.
1. Düşmüş,
düşkün. 2.
Aşık.
ÜFTADEGİ:
(Fars.) Er. - Düşkünlük.
ÜGE: (Tür.) - Ünlü, şöhretli. - Erkek ve
kadın adı olarak kullanılır.
ÜKE: (Tür.) - Onur, şeref. - Erkek ve
kadın adı olarak kullanılır.
ÜKSÜM:
(Ar.) Ka. - Çayırı, çimeni çok
güzel bahçe.
ÜLEZ:
(Tür.) 1. Batmakta olan güneş. 2.
Salgın. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜLFER:
(Ar.) - Büyük su, ırmak. -Erkek ve
kadın adı olarak kullanılır.
ÜLFET:
(Ar.) 1. Alışma, kaynaşma. 2.
Görüşme, konuşma. 3. Dostluk, arkadaşlık. - Erkek ve
kadın adı olarak kullanılır.
ÜLGEN:
(Tür.) 1. Yüce, yüksek, ulu. 2. İyilik
tanrısına verilen ad. - İsim olarak kullanılmaz.
ÜLGENALP:
(Tür.) Er. 1. Yüce, ulu,
yiğit.
2. Ülgen - alp.
ÜLGENER:
(Tür.) Er. Yüce, ulu kimse. - Ülgen - er.
ÜLGER:
(Tür.) - Kumaş vb. şeylerdeki ince
tüy. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜLGÜ:
(Tür.) Er. 1. Yakışıklı
kimse. 2. Pay, hisse. 3. Tutum, tavır.
ÜLKE:
(Tür.) 1. Bir devletin egemenliği
altında bulunan yerlerin tümü. 2. Yurt, vatan. - Erkek ve kadın adı olarak
kullanılır.
ÜLKEM:
(Tür.) Yurdum, vatanım. -Erkek ve kadın adı olarak
kullanılır.
ÜLKEN:
(Tür.) - Senin yurdun, senin vatanın. - Erkek ve kadın adı
olarak kullanılır.
ÜLKENUR:
(Tür.) - Yurdunu aydınlatan ışık. - Erkek ve kadın
adı olarak kullanılır.
ÜLKER:
(Tür.) - Boğa burcunda yedi yıldızdan biri. - Erkek ve
kadın adı olarak kullanılır.
ÜLKÜ:
(Tür.)
- Amaç edinilen, ulaşılmak istenilen şey. - Erkek ve kadın
adı olarak kullanılır.
ÜLKÜM
(Tür.)
- Amacım, ulaşmak istediğim şey. - Erkek ve kadın
adı olarak kullanılır.
ÜLKÜMEN: (Tür.) Er. - Ülküsü olan. bir ülküye bağlı olan kimse.
ÜLKÜSEL:
(Tür.) - Ülkü ile ilgili, ülkü niteliğinde. - Erkek ve kadın adı
olarak kullanılır.
ÜLMEN:
(Tür.)
Er. - Denizci, deniz adamı.
ÜMERA:
(Ar.) Er. - Beyler, emirler.
ÜNAN:
(Ar.) - İnleme, nalan. - Erkek ve kadın adı olarak
kullanılır.
ÜNSA:
(Ar.) Ka. - Kadın, kız, nisa.
ÜMİT: (Fars.) - (bkz. Umut). - Erkek ve kadın adı olarak
kullanılır.
ÜMMET:
(Ar.) - Bir peygambere inananların hepsi. İslam dinine
bağlı olanların hepsine verilen ad.
ÜMMİYE: (Ar.) Ka. - Anneye ait, anneyle ilgili.
ÜMMÜHAN:
(Ar.) Ka. Hükümdar
anası.
ÜMNİYE: (Ar.) Ka. 1. Umut. 2. İstek, arzu. 3. Niyet.
ÜMRAN:
(Tür.) - (bkz. Ümran). -Erkek ve kadın adı olarak
kullanılır.
ÜNAL:
(Tür.) 1. Adın duyulsun, tanın, ün kazan. 2. Ün al. - Erkek ve
kadın adı olarak kullanılır.
ÜNALAN:
(Tür.) Er. - Adı duyulmuş, ün kazanmış.
ÜNALDI:
(Tür.) Er. - Ün aldı.
ÜNALMIŞ: (Tür.) Er. - Ün ve şan kazanmış.
ÜNALP:
(Tür.)
Er. - Tanınmış, ünlü, yiğit.
ÜNAY:
(Tür.)
- Ay gibi tanınmış, ünü parlak, şöhretli.
ÜNEK:
(Tür.) Er. 1. Kahraman, yiğit. 2. Ünlü tanınmış.
ÜNER:
(Tür.) Er. - Tanınmış, ünlü yiğit.
ÜNGÖRMÜŞ: (Tür.) Er. - Ün görmüş.
ÜNGÜN:
(Tür.) Er. - Ün gün.
ÜNGÜR:
(Tür.) Er. - Mağara.
ÜNKAN:
(Tür.) Er. - Tanınmış soydan gelen, soylu kan.
ÜNLEM:
(Tür.) - Ses, seda, çağrı. -Erkek ve kadın adı olarak
kullanılır.
ÜNLÜ:
(Tür.) - Tanınmış, adı duyulmuş şöhretli,
şanlı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜNLÜER:
(Tür.) Er. - Tanınmış, ünlü kimse.
ÜNLÜOL: (Tür.) Er.- Adın
duyulsun, ün kazan.
ÜNLÜSOY: (Tür.) Er. - Tanınmış soydan
gelen.
ÜNSAÇ: (Tür.) Adın duyulsun, ünlen. - Erkek ve
kadın adı olarak kullanılır.
ÜNSAL: (Tür.) - Adın duyulsun. -Erkek ve
kadın adı olarak kullanılır.
ÜNSAN: (Tür.) - (bkz. Ünsal). - Erkek ve kadın
adı olarak kullanılır.
ÜNSEV: (Tür.) - Erkek ve kadın adı olarak
kullanılır.
ÜNSEVEN: (Tür.) - Ün seven. - Erkek ve kadın
adı olarak kullanılır.
ÜNSEVER: (Tür.) - Ün sever. - Erkek ve kadın
adı olarak kullanılır.
ÜNSEVİN: (Tür.) - Ün sevin. - Erkek ve
kadın adı olarak kullanılır.
ÜNSİ: (Ar.) Er. 1. Alışmış,
sokulgan.
2. Arkadaş, dost.
ÜNSİYYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Ünsi).
ÜNÜVAR: (Tür.) 1. Ünü var. 2. Ünlü
tanınmış. - Erkek ve kadın adı olarak
kullanılır.
ÜNVER: (Tür.) - Ünlen, tanınmış ol,
insan ol. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜNVERDİ: (Tür.) Er. - Ün verdi. -(bkz. Ünver).
ÜNVEREN: (Tür.) Er. - Ün veren.
ÜNZİL: (Ar.) Er. - Gönderilmiş,
indirilmiş, inzal olunmuş.
ÜNZİLE: (Ar.) Ka. - (bkz. Ünzil).
ÜRMEGÜL: (Tür.) Ka. - Sarmaşık.
ÜRÜN: (Tür.) 1. Üretilen, yararlı şey,
topraktan elde edilen. 2. Yapıt, eser.
3. Sık orman. 4.
Çokluk, bolluk. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜRÜNAY:
(Tür.) Ka. - Ürün ay.
ÜRÜNDÜ: (Tür.) Er. - Seçilmiş, seçkin.
ÜRÜNDÜBAY: (Tür.) Er. - (bkz. Üründü).
ÜSGEN: (Tür.) Er. 1. Yüksek. 2. Gelişmiş.
ÜSTAM:
(Ar.) Er. 1. Altın veya gümüşten
yapılmış at eyeri. 2. Emin, güvenilir.
ÜSTAY: (Tür.) Er. - Ay gibi yüksek yüce.
ÜSTEK:
(Tür.) Er. - Yüksek, yüce.
ÜSTEL: (Tür.) Er. - (bkz. Üstek).
ÜSTER: (Tür.) Er. - Çok değerli kimse.
ÜSTÜN: (Tür.) 1. Benzerlerine göre daha yüksek bir
düzeyde olan, onları geride bırakan. 2. Yenen, galip gelen. - Erkek
ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜSTÜNBAY: (Tür.) Er. 1. Üstün bay. 2. Seçkin,
başarılı kimse.
ÜSTÜNDAĞ: (Tür.) Er. - Üstün dağ.
ÜSTÜNER: (Tür.) Er. - Üsten - er.
ÜVEYS: (Ar.) Er. - İsteyen, arzu eden.
ÜZER: (Tür.) Er. 1. Üst. 2. Kaymak. 3. Faiz. - Can
sıkıcı, üzücü.
ÜZEYİR:
(Ar.) Er. - Kur'an-ı Kerim'de
adı geçen, peygamber olup olmadığı konusunda
ihtilaflı görüşler bulunan kişi. Tevbe suresi 30.
ayette ismi geçer.
ÜZÜM: (Tür.) Ka. - Asmanın taze ya da kuru olarak yenen ve salkım durumunda bulunan meyvesi.